طبیعت راخیلی دوست دارم، مخصوصاً طبیعت زیبای مازندران و به خصوص اطراف شهرمان ساری !
اینقدر لذت طبیعت گردی در درونم موج میزند که اگر فرصتی پیدا کنم طبیعت گردی اطراف ساری را به مسافرتهای از این شهر به آن شهر ترجیح می دهم.
چرا که به فاصله حداکثر یک ساعت و نیم از شهرم می توانم به زیباترین جاهایی که شاید انسان تصورش را هم نکند سر بزنم آن هم به اتفاق همسر و فرزند.

                     

چرا که خستگی یک هفته کار و دوندگی، خستگی جسمی و فکری با چند دقیقه قدم زدن در دل طبیعت، زیر درختان انبوه، و آبی به سر و صورت زدن و شنیدن صدای چه چه پرندگان به راحتی از تن خارج می شود.
و من به دنبال چیزی نیستم جز آرامش ...
آرامشی که با دیدن زیبایی های خلقت خداوند، شنیدن خلقت خداوند و لمس کردن خلقت خداوند روح انسان را سبک می کند.

                   

بگذارید کمی هم از اینجا برایتان بگویم. منطقه دودانگه شهرستان ساری روستای گرگین آباد و چشمه هایی درون جنگل . درون این جنگل چندین چشمه از زمین می جوشد که دو چشمه از همه پرآب ترند که هر کدام دو رودخانه را در درون جنگل به وجود آورده اند. چشمه آب گوگردی که خاصیت درمانی دارد و چشمه آب شیرین. ( چشمه آب شیرین را در عکس فوق و چشمه آب گوگردی را در زیر مشاهده می کنید)

          

اما انگار طبیعت همیشه باید زخم خورده باشد. و چقدر بد است که انسان برای آرامش خودش هم ارزشی قائل نیست.
دقیقا در کنار همین چشمه درختانی را می بینید که قطعه قطعه شده اند و زنگ خطر نابودی و زشتی این منطقه را به صدا در آورده اند.
و جالب اینجاست که خیلی ها برای جذب مسافرین جاذبه های مصنوعی می سازند و ما نه تنها نمی سازیم که جاذبه های طبیعی را هم خراب می کنیم.




البته چنین اتفاقاتی در استان ما بی شمار است و کافی است کمی فاصله را از زمین زیاد کنید. جنگلهای زیبای مازندران شما را یاد پشم گوسفندی می اندازد که چوپانش در حال تراشیدن آن است.
و سازمان هایی که ماهیت وجودی آنها حفظ محیط زیست است چه نامنصفانه نظاره گر نابودی طبیعت ما هستند.