شاید دارم خارج از ضابطه وبلاگم این مطلبمو می نویسم اما خاطره جالبیه ... بخونین بد نیست
چند روز قبل از انتخابات دهم ریاست جمهوری بود که رئیس جمهور  به شهرمون اومد . طبق معمول سفر ایشون در اغلب استانها قبل از رسیدن به محل سخنرانی و تقریباً از همون فرودگاه سیل جمعیت اون رو احاطه و تا محل سخنرانی هدایت می کرد .
من و دوستم مجید از نیمه های راه به همراه ماشین دکتر از ذوق می دویدیم (آخه از بچه های ستادیش هم بودیم ). در اواسط راه اونجایی که تراکم جمعیت بیشتر می شد مردم سعی می کردند خودشون رو به رئیس جمهور برسونند . به طوری که در لحظه ای روی ماشین احمدی نژاد تنها کسی معلوم نبود خود احمدی نژاد بود . ( تپه ای انسانی روی ماشین احمدی نژاد شکل گرفت )
                         

من و مجید با هم گفتیم نکنه اون بلایی که سر ((بی نظیربوتو)) افتاد دوباره اینجا تکرار شه و عملیات تروریستی و این حرفها ...

بالاخره تصمیم گرفتیم مردم رو تقریباً محترمانه از روی ماشین به روی زمین هدایت کنیم .
این بود که تو اون وضعیت فقط می تونستیم پاها رو بکشیم و ...
همین کار ما باعث شد روی ماشین خلوت تر بشه فقط یکی دو نفر دیگه رو ماشین مونده بودند .
ولی اون یکی دو نفر هم باید میومدند پایین .
من همه زورمو زدم اما اون چسبیده بود به میله روی سقف و رو هوا آویزوون
هی می گفتم بیا پاییین
اونم می گفت : ولم کنننننننننننن
من می گفتم : می گم بیا پایییییییینن
اون می گفت : آقا ولم کنننننن
یه هو یکی از محافظا از اون بالای ماشین گفت : آقای محترم ولش کن این محافظ رئیس جمهوووووووره