حالت اول( وضعيت کنوني جامعه ي ما): متاسفانه وقتي ما به دلايل غلط فرهنگي ، فرصتي را براي آشنايي زوجين ، قرار نمي دهيم. و تا بله گرفته مي شود خانواده اصرار به عقد و خواندن صيغه محرميت دارند، دوران عقد مي شود دوران آشنايي!!
و حالا اگر در اين دوران آشنايي، به قول شما روابطي صورت بپذيرد و تازه بعد از ان خانم و آقاي عروس و داماد متوجه اختلافات شان بشوند چه راهکاري ارائه مي دهيد؟!
البته آقا که وضعش مشخص است! در جامعه ي ما کسي بر او خرده نمي گيرد اما همه ي سرکوفتها مي شود از آن دختري که حالا زن مطلقه اي محسوب مي شود. قطعا شما هم براي ازدواج او را انتخاب نخواهيد کرد.

حالت دوم:
فرهنگسازي بشود. دختر و پسر با حفظ حد و حدود، روباطي داشته باشند با عقايد هم آشنا بشوند، اگر به نظرشان رسيد به درد هم نميخورند انگي به خانواده ي دختر و دختر نچسبانند.
بعد از توافق و آشنايي به لحاظ فرهنگي و اعتقادي و حتي روانشناسي، عقد کنند ، روابط هم داشته باشند!