در يک جمله کلي چندان موافق نيستم. از بعد جاسوسي و استفاده بيگانگان موافقم. ولي از بعد حذف مزاياي ارتباطي شبکه هاي اجتماعي موافق نيستم. تا کي با محدوديت مي خواهيم مصونيت ايجاد کنيم. اين را فيلتر کرده و دسترسي را قطع کنيم، بعدي را چه کنيم و بعدي و بعدي ... بايد راه استفاده درست را نشان داد. بايد اشخاص از درون تقويت شوند تا با هر ابزاري نلغزند. مثل شطرنج که زماني ممنوع بود چون مي توانست منشا فساد باشد. ولي امروز کسي از آن استفاده ممنوعه نمي کند، چون راه درست براي استفاده از آن فراگير شده. رويکرد به شبکه هاي اجتماعي هم بايد چنين باشد، صد البته که بسيار دشوارتر است. ولي راهي جز تقويت دروني اجتماع نيست. براي حل مشکل رصد بيگانگان، هم مي توان يک شبکه اجتماعي امن داخلي ايجاد کرد. چرا فقط در طبل نفي مي کوبيد؟